Człowiek jest podzielony na dwie części egzystencji. Jedna z nich toczy się w połowie, odpowiadającej jej fizycznemu obszarowi, druga dotyczy duchowego charakteru istnienia. Podstawą i bazą do dwuskładnikowego życia jest ciało. Ono stanowi materialne zabezpieczenie dla funkcjonowania ludzkiej istoty, jest narzędziem w jej rękach a zarazem naczyniem do przyjmowania energetycznych myślowych wątków, niedoskonałego emocjonalnie człowieka. Dlatego w jego wymiarze subtelnym, wyobrażam go sobie w formie niekompletnej, pozbawionej lustrzanego obrazu duchowych przeżyć oraz doświadczeń. Taki wewnętrzny zbiór informacji, jest dla myślącej i posiadającej wolną wolę jednostki, ogromnym skarbem i wielopokoleniowym dziedzictwem. Naturalnie, stale znajduje się w umysłowej przestrzeni, lecz ulokowany z boku, ukształtowany nieformalnie na zewnątrz cielesno-energetycznego terytorium, utrudnia dostęp do wiedzy i indywidualnego poczucia siebie, miast uformować pozostałą ale najistotniejszą cząstkę, łączącą samą siebie w jedność.
Autor: Sebastian Skowroński.
