Inspiracją do utworzenia pracy The sound of me były gitarowe brzmienia. Człowiek jest pochylony, „wyczuwa” struny instrumentu, rozciągające się wzdłuż poszczególnych dźwięków. Ze względu na specyfikę grania na gitarze, muzyk wydobywa brzmienia ze środka. Podobnie, mentalnie to się dzieje w ciele człowieka. Okolice mostka, serca, brzucha aktywnie biorą udział w wykonaniu muzycznym artysty. Następuje połączenie działania fizycznego z reakcjami myślowymi i czuciowymi. Muzyka.
Człowiek jest podzielony na dwie części egzystencji. Jedna z nich toczy się w połowie, odpowiadającej jej fizycznemu obszarowi, druga dotyczy duchowego charakteru istnienia. Podstawą i bazą do dwuskładnikowego życia jest ciało. Ono stanowi materialne zabezpieczenie dla funkcjonowania ludzkiej istoty, jest narzędziem w jej rękach a zarazem naczyniem do przyjmowania energetycznych myślowych wątków, niedoskonałego emocjonalnie człowieka. Dlatego w jego wymiarze subtelnym, wyobrażam go sobie w formie niekompletnej, pozbawionej lustrzanego obrazu duchowych przeżyć oraz doświadczeń. Taki wewnętrzny zbiór informacji, jest dla myślącej i posiadającej wolną wolę jednostki, ogromnym skarbem i wielopokoleniowym dziedzictwem. Naturalnie, stale znajduje się w umysłowej przestrzeni, lecz ulokowany z boku, ukształtowany nieformalnie na zewnątrz cielesno-energetycznego terytorium, utrudnia dostęp do wiedzy i indywidualnego poczucia siebie, miast uformować pozostałą ale najistotniejszą cząstkę, łączącą samą siebie w jedność.
Ciało człowieka jest niezwykle złożoną, biologiczną maszyną, w jakiej odbywają się wielorakie procesy. Można je podzielić na dwie części, jedną wiążącą się z funkcjonowaniem ciała w rzeczywistości materialnej i drugą tę, jaka stanowi o jakości duchowego odczuwania… siebie samego. Tak, to organiczne naczynie, w jakim przelewają się wewnętrzne i zewnętrzne przeżycia czy doświadczenia jest istotnym łącznikiem człowieczeństwa z poczuciem unikalności, także znaczeniem i rolą dla ogólnej zbiorowości, skupiającej wiele czujących jednostek.
Ciało to najbliższy łącznik człowieka z jego mentalnym wymiarem egzystencji, świata fizycznego z uczuciową przestrzenią. Subtelny zasięg istnienia człowieka znajduje się nie tylko w biologicznym korpusie, w jakim toczą się zasadnicze, fizjologiczne procesy żyjącego organizmu, ale także i w dalszym, otaczającym go obszarze bycia. Ten jest w istocie bardziej istotny, gdyż to w nim istota ludzka się wyraża, rozmawiając i podejmując się obiektywnych czynności. I działa tam zarówno na polu cielesnym jak i niefizycznym, odkrywając człowieczą jaźń i związany z nią obraz uczuciowego odbierania relacji, jaki toczy się wewnątrz i na zewnątrz jednostkowego doświadczania.
Sebastian Skowroński, Figura VI, 2011, drzeworyt, nakład:7szt., 42x60cm, papier graficzny Canson Edition (77x57cm)
Podstawą doświadczania rzeczywistości i środkiem do tego jest materialne ciało. Ono jest łącznikiem myślącej istoty z oba światami, fizycznym oraz uczuciowym. Te dwa obszary się intensywnie przenikają, wpływają na siebie. Wewnętrzny poryw, odczucie, nie byłoby możliwe bez ciała. Również do działania w fizyczności i samorealizacji niezbędne jest poczucie otoczenia wraz z sobą poprzez zmysł dotyku, a także rozumowe dostrzeganie siebie przy pomocy własnych myśli. Jest to możliwe jedynie przy aktywnym współdziałaniu i wzajemnym uzupełnianiu się dwóch istotnych aspektów egzystencji, umysłu i ciała, i pojawienia się autentycznego pragnienia oraz materialnego podłoża dla realizacji intencji zapomnianego, a bogatego wewnętrznie człowieka.
Sebastian Skowroński, Figura V, 2011, drzeworyt, nakład:11szt., 42x60cm, papier graficzny Canson Edition (77x57cm)
W plecach człowieka odciska się ogromny ładunek codziennych doświadczeń i materialnych zdarzeń, które cieniem kładą się na jego dalszej postawie a także na ciele, w jakim mieszka. Ciało pełniące rolę podświadomości na gruncie fizycznym, oddaje w sposób dostrzegalny myśli, zmartwienia, emocjonalne rany. Treści trudne uczuciowo i nieakceptowane osoba nie dopuszcza do siebie, trzymając je w sobie i nie dając zgody na ich ujawnienie w umyśle, co pozwoliłoby im odejść. Miast tego, odsuwa je głęboko w nieświadomość, sprawiając że myśli tkwią jak drzazgi w jaźni człowieka. Odepchnięte od żywej świadomości, faktycznie nie znikają i materializują się w biologicznym organizmie, stale formując stan psychofizyczny jednostki.
Sebastian Skowroński, Figura IV, 2011, drzeworyt, nakład:7 szt., 42x60cm, papier graficzny Canson Edition 77x57cm
Ciało jest wypełnione złożoną, organiczną powłoką, przez jaką przebiegają fizyczne impulsy, mające wpływ na relację człowieka z otoczeniem. Ta skóra, mająca bliższy związek z organizmem, łączy się z jednej strony z poczuciem ludzkiego istnienia, którego źródło umiejscawiam w somatycznym korpusie. Z drugiej strony, warstwa cielesna subtelnie odczuwa najbliższy obszar egzystencji, znacząc własną obecnością swoje terytorium, intensywnie je eksplorując i wchodząc w intymne odczucia, pojawiające się w toku codziennego trwania mądrej i kreatywnej istoty.
Sebastian Skowroński, Figura III, 2011, drzeworyt, nakład:9 szt., 60x42cm, papier graficzny Canson Edition 77x57cm
Ciało (soma) jest odbiciem całościowej egzystencji człowieka. Kobiece jest bliższe aktu stworzenia, konstruktu i materiału z jakiego się ono narodziło. Kobieta bowiem to matka, symbol Natury i Ziemi dającej życie. A inteligentna soma odpowiada na troski, wewnętrzne przeżycia czy monologi człowiecze. Potrafi wymownie ukazywać treści, jakie w sobie samym istota nie akceptuje i nie dopuszcza do własnej świadomości. Cielesna substancja odzwierciedla stan komunikacji z własnym „ja”, pokazuje na jakim poziomie odbywa się relacja „Ja-Ty”. Gdzie „Ty” odpowiada ciału w jakim toczy się biologiczne życie a „Ja” oznacza świadomość, pod którą kryje się materialna wiedza, uczuciowe zrozumienie dla psycho-somatycznych reakcji oraz twórcze myśli jakie łączą ludzką istotę w jedność.
Sebastian Skowroński, Figura XV, 2016, linoryt 1z4, 95,5×68,5cm, odbitka 4/4, sygn. dat. p.d., papier Hahnemuhle 300g
Psychologiczne maski, jakie człowiek zwyczajowo zakłada, wpływają na kształt ciała materialnego, tak na to najbliższe w jakim na co dzień ten egzystuje, jak i na dalsze, w którym dąży do samorealizacji. Obiektywne zwierciadło świadomości i podświadomości jakim jest Soma, będąc Inteligentnym cielesnym tworem, odpowiada na monologi duchowej jaźni. Pochodzą one z licznych fałszywych tożsamości a ich źródłem jest rzeczywista manifestacja podzielonej ludzkiej psychiki, która odbija się na człowieczej kondycji, poprzez utworzenie zamiennej, ale realnej konstytucji radzenia sobie z destrukcyjną emocją. Zastępcza cielesna substancja, w sposób głęboko iluzoryczny naśladuje codzienne bycie tak doskonale, że przeciętny śmiertelnik nie tylko nie dostrzega nieprawidłowości, ale czerpie przyjemność z doświadczania nieświadomie projektowanej rzeczywistości. Wewnętrzny lęk i fizyczne zniekształcenia odsuwają autentyczne energetyczno-myślowe wątki do podświadomości, w zamian pozostawiając organiczny strach, jaki odbiera prawdziwej istocie możliwości do wolnej aktywności w świecie fizycznym.
Sebastian Skowroński, Inner and Outer 55, 2017, linoryt, odbitka 1/6, 15,1×8,1cm, papier Hahnemuhle 300g (23,7×16cm).
Informacyjne bity, świadomościowe centra energetyczne, grupują się w większe skupiska myślowe, tworząc energetyczną sieć, składającą się na całościowy, myślący umysł. Z gruntu esencjonalny, tworzy elastyczną strukturę świata, której zasadniczy składnik odpowiada płynnej Somie, wypełniającej swoją Inteligentną formą każdy obiekt, miejsce i pozostałą, dostępną przestrzeń ludzkiej rzeczywistości.
Sebastian Skowroński, Inner and Outer 53, 2017, linoryt, odbitka 1/6, 14,9×7,5cm, papier Hahnemuhle 300g (24,1×15,7cm).
To co wewnątrz, jest i na zewnątrz. Doskonała, Inteligentna symbioza na poziomie ciała, sfery emocjonalnej oraz uczuciowej płaszczyzny czy na zewnątrz odbieranej materii. Połączenie między umysłami, ciałami oraz bycie w tożsamej przestrzeni. świadomość Jedności i Wspólności. Najistotniejszy łącznik odrębnych istot, stanowi fizyczność, związane z nią poczucie gruntu i bezpieczeństwa. Esencjonalny składnik całości doświadczania. Tworzywo.
Sebastian Skowroński, Inner and Outer 49, 2017, linoryt, odbitka 1/6, 14,2×7,5cm, papier Hahnemuhle 300g (23,2×15,5cm).
Codzienne doświadczanie rzeczywistości oznacza naprzód słuchanie własnego wnętrza. Tylko co można począć w sytuacji, gdy kontakt jest zakłócony bądź nawet przerwany? Pozostaje oglądanie przestrzeni i tworzącego się w niej stale otoczenia o twórczym charakterze, jako że wynika z indywidualnego odczytu najgłębszego poczucia swojej istoty. Skoro umysł bez przerwy uaktualnia toczącą się opowieść, bierze również udział w spotykających człowieka sytuacjach i mentalnych zdarzeniach, czy w formowaniu obrazu, poprzez który postrzega się pozostałe jednostki.
Sebastian Skowroński, Inner and Outer 48, 2017, linoryt, odbitka 1/6, 13,7×7cm, papier Hahnemuhle 300g (22,7×15cm).
Istota Czująca, łączy w sobie Ciało, Siłę oraz Najwyższego Kreatora. Jednak występuje jeszcze czwarty element materialnej układanki. Świadomość Całości Istnienia, w jakiej odnajduje się fizyczność ludzkiej istoty. Tak jak Ciało i Energia pochodzą z Materii, z tożsamej struktury przychodzi Twórca, który z ojcowskimi i matczynymi cechami, troszczy się o Ciało Człowieka. Dlatego, wychodząc ze stanu mentalnego podziału, dostrzega się jedynie Myśl i Jej Substancję, stanowiącą Jednostkowy, Intelektualny Konstrukt.
Sebastian Skowroński, Figura I, 2011, drzeworyt, 42x60cm, nakład: 11szt, papier Canson Edition do grafiki artystycznej (57x77cm)
Kobieta jest symbolicznym ciałem dla ludzkiej egzystencji i gruntem dla kompletnego istnienia. Wydając życie na świat i przekazując Matczyne wsparcie oraz opiekę, oddaje obszar, w jakim wyraża się substancjalny byt, docierający na najdalsze krańce materialnej płaszczyzny. Sfera zmysłowa jest energetycznej natury, ponieważ pochodzi od rdzenia istoty, przez który przebiegają najintymniejsze refleksje na temat doświadczanej rzeczywistości oraz jej czuciowym podłożu. Dominująca część, ubranej w cielesną powłokę mentalnej psychiki, winna tworzyć biologiczną unię ze swoim Domem. Zdrową, nieroszczeniową, obustronną relację pomiędzy uczuciami a tworzącymi je ideami, które połączy zatwierdzająca myśl, mająca swe odniesienie w wewnętrznym monologu Człowieka.
Sebastian Skowroński, The Nude II from Anonymous, 2017, linoryt, 20x12cm, odbitka 1/6, papier Hahnemuhle 300g (29×20,3cm)
Ciało człowieka łączy się z otoczeniem na wielu poziomach egzystencji. Umysł i pojawiające się w nim myśli posiadają ekspansywny charakter dla odbieranej rzeczywistości. Informacyjno-uczuciowe ładunki nie tylko warunkują codzienne życie, lecz i stanowią bazę wszechistnienia, konstruują energetyczną sieć, w jakiej przestrzeń się znajduje. Odkrycie tego miejsca może być ogromnym krokiem naprzód, unikalną sposobnością poszerzenia ogólnej wiedzy i mentalnego poznania indywidualnej jaźni.
Sebastian Skowroński, Inner and Outer 30, 2017, linoryt, odbitka 1/3 plus rysunek (praca unikatowa), tusz, piórko, 21×13,5cm, papier Hahnemuhle 230g (27,7×20,5cm)
Istota czująca jest powiązana delikatną siecią wielu informacji, konstrukcji myślowych oraz form energetycznych, których istnienie wynika ze wzajemnego kontaktowania się i przenikania centrów, odpowiedzialnych za trwanie życia. Bardziej wnikliwie sprawdzając, w środku siedzi człowiek, cichy, przestraszony, ograniczony pętającymi go przekonaniami, które podobnie do komputerowej stacji, zapisane są w subtelnej przestrzeni połączeń bitów. Więzy są mentalne, na poziomie wyobrażeń i uczuć. Nie chodzi o ucieczkę z tego obszaru naczyń połączonych, ile o odkrycie prawdy, która rozjaśni ciemność, powodując naturalne pojawienie się świadomości a miejsce egzystencji stanowić będzie ogromny ładunek możliwości każdej jednostki.
Sebastian Skowroński, Figura XIV, 2016, drzeworyt, nakład: 5szt., 98x69cm, odbitka próbna, papier Hahnemuhle 300g (100x70cm)
Brak jest świadomości związanej z prawdziwą wartością człowieczej somy. Stanowi ona nie tylko najbliższą, niezbędną przestrzeń do życia jednostki, ale i skomplikowaną biologiczno-mentalną maszynerię o niezwykle unikalnej konstrukcji. Ciałem człowiek myśli, czuje, wyraża się w napotykanej przestrzeni, a więc realizuje na zewnątrz. To nie tylko czysta egzystencja, lecz także środek do głębszego działania w Materii. Zaczynając od poruszania się czy przemieszczania w przestrzeni, poprzez twórcze procesy przebiegające w myślach, następnie przenosząc je na poziom materialny za pomocą umysłu, zintegrowanego z górnymi kończynami.
Sebastian Skowroński, Inner and Outer 24, 2017, linoryt, odbitka 2/6 plus rysunek, 16,5x10cm, papier Hahnemuhle 230g (25,5×17,7cm)
Współistnienie jest istotnym elementem integralności Ego, bytującym w cielistej formie a poprzez nią wrastające dalej. Wewnętrzna istota czuje podskórnie, że na głębszym poziomie egzystowania jest składnikiem większej struktury, łączącej się w jednym, większym polu wiedzy. Jednak indywidualna jednostka ludzka stanowi o sobie a potwierdzeniem jej odrębności jest ciało. W nim toczą się nie tylko indywidualne biologiczne procesy, niezbędne dla przetrwania życia, lecz również uczuciowe zdarzenia, mające swoje podłoże tak najblżej, we własnym środowisku materialno-myślowym, jak również i w dalszym obszarze, w którym dokonuje się naturalny postęp w rozwoju człowieczej świadomości. Jeśli całe istnienie jest oparte o substancję, skupiającą wszystko w jedność, człowiek dzięki niezależnemu organizmowi może stapiać się z rzeczywistością, posiadając w sobie twórczy potencjał, doskonały do wyrażania się w fizyczności.
Sebastian Skowroński, notatnik 16 marzec 2016, tusz, 35x28cm
Szkic z notatnika. Jego reprodukcja może nie wygląda zbyt rewelacyjnie, ale klimat notatnika i jego ogólna wartość sądzę, że nadrabia wspomniałą niedogodność. Rysunek jest dosyć szybki i jak w ostatnim czasie zauważyłem, taki dość często robię. Pragnę uchwycić, zarejestrować w formie widzialnej to, co zaczyna przejawiać się w umyśle. Dobre rapidografy (lecz napełnione własnoręcznie dobrej jakości, profesjonalnym tuszem) pomagają mi w tym procesie, a także pędzel naturalnie 🙂
Duży kontrast w kształcie przypominającym ludzkie ciało. Silna czerń, przerywana bielą, ma zaakcentować silną podstawę, ciągnącą się w przedstawianej formie rysunkowej od dołu do góry. Najwyraźniej zależy mi na wyróżnieniu pewnych części formy, spośród innych elementów. Z góry organizujący kompozycję czarny zarys pleców człowieka, spotyka się z jego barkiem i ramieniem i ma dla mnie wydźwięk emocjonalny pełen ciepła, bo przecież sugeruje dobre uczucie, opiekę. W samym stosunku użytej ilości czerni do subtelniejszego obszaru pozostałego fragmentu rysunku, dostrzec można konieczność wzajemnej równowagi, dla odpowiedniego wyważenia wewnętrznej psyche.
Sebastian Skowroński, Figura XIII, 2016, rysunek, tusz, 100x70cm, papier Canson Edition 300g
Figura XIII to rysunek formatu 100x70cm. W tym wykonaniu, po raz pierwszy korzystałem, oprócz z piórka, z rapidografu. Wszedzie tam, gdzie są delikatne, bardzo cienkie linie, został użyty isograph. Kupiłem ostatnio tego rodzaju narzędzie, tak zupełnie na próbę i stwierdzam, iż bardzo fajnie pomaga w tworzeniu rysunkowych form. Podstawową jego zaletą jest możliwość nieprzerwanego rysowania. Dla mnie najistotniejsza jednak jest jakość kresek uzyskanych z tego „pisaka”, które są przede wszystkim równej grubości. Jednocześnie, rysunek pod względem technicznym jest odpowiedniej jakości i należytej trwałości, bowiem rapidograf w swojej konstrukcji umożliwia uzupełnianie zbiorniczka własnym, dobrego gatunku tuszem.
Cykl „Figura” towarzyszy mi prawie od początku mojej twórczości warsztatowej. Jego początek przypada na końcowy etap moich studiów, których zwieńczenie stanowi dyplom z Grafiki w zakresie Grafika Artystyczna, uzyskany w pracowni Technik Drzeworytniczych i Książki Artystycznej u prof. Andrzeja Mariana Bartczaka, na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Przez pewien okres czasu, odszedłem od omawianego cyklu, aby niedawno powrócić z nim w poszerzonej formule, bo tworzonego już w większym formacie i w bardziej różnorodnych technikach, od graficznych (drzeworyt, linoryt) do rysunkowych (tusz, piórko, rapidograf).
