miniatura

Soma i Psyche są dwoma podstawowymi elementami bycia człowieka, jakie budują jego wartość i indywidualne poczucie siebie. Ciało to miejsce egzystencji, decydujący energetyczno-mentalny grunt dla fizyczności a równocześnie dom dla Duchowej esencji, scalającej rzeczywistość i jej kreatora w jedność. Cielesna substancja, pomimo że jest natury fizycznej, stanowi doskonałe odbicie nieprzerwanie funkcjonującego umysłu i pojawiających się w wyniku aktywności świadomościowej wątków intelektualnych. Myśli są obciążone przez uczuciowy ładunek, jaki wynika z dotychczasowych doświadczeń i przeżyć osoby, a które w formie lęków i pragnień, zapamiętywane są na materialnym planie ludzkiego bytu. Te odczucia jednak nie mają osłabiać ziemskiego życia, a wyposażać w wiedzę, niezbędną do dalszego rozwoju jednostki, pozostawiając ślady o najgłębszym znaczeniu dla trwania tożsamości i potencjału do dalszej kreacji. Organiczność żyjącej istoty zostaje ukazywana poprzez biologiczny mechanizm, który nasłuchuje twórcę energetyczno-emocjonalnego dyskursu, wciąż odkrywając dialog między męskim a żeńskim aspektem jestestwa, toczący się w Energetycznej Świadomości, przenikającej każdy atom kompletnego istnienia.

Autor: Sebastian Skowroński

Rzeczywistość, w której funkcjonuje człowiek jest wspólną przestrzenią, podzieloną na wiele części świadomości o różnym zakresie znaczenia. W każdej z nich jest informacja o jej indywidualności i unikalności, przydzielonym polu działania i odpowiedzialności za nie. Jeśli sięgnąć głębiej, poszczególne byty składają się również na egzystencję obiektów, które w grupie dysponują powiększonym zasobem siły. Stany umysłu czy duchowo-materialnych interpretacji, w wewnętrznej podróży łączą się na wyższych szczeblach w coraz to bardziej znaczące energetyczne skupiska. Tym samym odwdzięczają się zwiększonym poczuciem własnej wartości oraz stopniowo odblokowują dostęp do Inteligencji i Wiedzy. Zróżnicowane poziomy trwania nie znikają, gdy odkryje się ich płytkość a liczne aspekty myślowej kreacji doceniają niezależność siebie, jednocześnie czując się większą całością kolektywnego istnienia.

Autor: Sebastian Skowroński.

Emocje i odczuwanie poprzez nie rzeczywistości może jawić się skomplikowanie, szczególnie jeśli pojawią się silne mentalne wzburzenia, jak złość czy gniew. Czująca istota człowiecza, kiedy nie potrafi zaakceptować energetycznych wydarzeń toczących się wokół niej, nie jest w stanie wejść głębiej w emocjonalne zawirowania i opuszcza Materię, mniejszą lub większą częścią siebie. W taki sposób chroni się, bo zbyt intensywne poruszenia Ducha mogłyby uszkodzić Ciało, w którym ten bytuje. Poprzez zwiększoną, nieuświadomioną wówczas aktywność, niezaspokojony Boski Kreator, przesuwa całą Moc w inny obszar tworzenia, aby właściwa równowaga nie została zaburzona, nawet jeśli odbije się kosztem egzystencji jednostki.

Ciało człowieka jest konstruowane przez przepływający strumień Energii, nurt w którym odnaleźć można lęki, pragnienia, emocje radości czy smutku. Pod spodem fizycznych odczuć zauważy się myśli, które w każdym momencie życia kreują losy jednostki, stanowią o niej samej, do chwili gdy ta nie dowie się o istnieniu wewnętrznych przemyśleń, analizujących i oceniających własną egzystencję. Jeszcze głębiej nie poczuje się ani Energii ani myśli. Jest rdzeń, czysta forma istnienia a w niej Boska Istota, której Naturą jest kreacja w duchowo-materialnej przestrzeni.

Autor: Sebastian Skowroński

Fragmenty bytności, jakie odnajdują się zarówno w pustej przestrzeni, jak i w obszarze zagęszczonej materii, zawierają energetyczny zapis myśli i odczuć, jakie pojawiają się czy przepływają dalej, do kolejnych cząstek najgłębszej egzystencji. Ludzka istota nie jest świadoma podzielenia, które występuje gdzieś pod spodem głównego fizjologicznego nurtu, biorącego udział w percepcji rzeczywistości. Z tej przyczyny działanie jest przewidywalne, bo nie wychodzi poza obręb zapamiętanych śladów i tocząca się równolegle z fizyczną aktywnością  mentalna podróż, zgodnie z wytartymi szlakami w umyśle, jedynie odtwarza kolejne poczynania człowieka, podług historii wcześniejszych decyzji myślącej jednostki.

Autor: Sebastian Skowroński

Istota dwuczęściowa o przeciwnych cechach. Dwa odmienne oblicza, jasność i ciemność, dzień i noc, wiedza oraz niewiedza. Dwa bieguny reprezentujące istnienie Człowieka, Natury czy Boga w jego najgłębszej postaci. W każdym wymienionym aspekcie egzystencji toczy się nieprzerwany etap życia i śmierci, kreacji i niszczenia, odkrywania prawdy i jej zasłaniania. To ewolucja, proces ciągłej przemiany na zewnątrz oraz wewnątrz każdego przejawu bycia. Cyklicznie prowadzi do rewolucji, świadomościowego Katharsis, jaki uwalnia z niebytu mniejsze i większe części świadomości, iskrzące się w sieci energetyczno-myślowej rzeczywistości, aby finalnie spotkać się w jednym punkcie fizycznego i duchowego trwania.

Odkrywanie siebie polega na oglądaniu swej prawdziwej istoty w mentalnym zwierciadle, w którym dostrzec można rzeczywiste lęki czy pragnienia oraz emocje wywoływane przez myśli, następujące w odpowiedzi na zdarzenia, pojawiające się w rzeczywistości. Uczucia występują bliżej rdzenia istnienia, emocje w pewnym oddaleniu od ciała, a nade wszystko umysłu, który i tak wszystkim zawiaduje. Myślenie odbywa się w oparciu o nasze przeżycia, które zapisują się w podświadomości grubą krechą, jakie potem niełatwo jest wymazać czy nawet skorygować. Co więc może być rozwiązaniem dla skomplikowanej sytuacji, w jakiej odnajduje się jednostka? Pogodzić się z niewygodnymi w danym momencie doświadczeniami, poznać je i przyjąć, aby już więcej nie mogły o niczym decydować.

Autor: Sebastian Skowroński